Szachulcowy kościół poewangelicki

     Kościół został zbudowany w 1662 r. dla kolonistów niemieckich, którzy osiedlili się w okolicy i mieście Polski Freystadt (Rakoniewice). Koloniści niemieccy byli w przeważającej większości wyznania luterańskiego i nazywali siebie Augsburczykami.

Szachulcowa konstrukcja kościoła została wzniesiona z drewna z okolicznych lasów oraz z gliny. Ten w pośpiechu i z nietrwałego materiału budowany kościół musiano już dwadzieścia lat później wyremontować.

Wokół kościoła był cmentarz. Pod koniec XVIII wieku zabrakło miejsca na przykościelnym cmentarzu, dlatego w północnej stronie miasta powstał nowy cmentarz ewangelicki.

W 1781 r. dobudowano do kościoła wieżę – wcześniej przepisy zabraniały budowania wież na ewangelickich kościołach. Do pierwotnej prostokątnej halowej nawy dobudowano od zachodniej strony drewnianą, oszalowaną wieżę na rzucie kwadratu. Na wieży umocowano zegar z oryginalnym mechanizmem z 1781 roku. Dach i kopułę hełmu wieży pokryto gontami. Hełm wieży na której zamontowano dzwony zakończony jest iglicą.

Słowniczek

Obiekt szachulcowy

Konstrukcja takiego obiektu jest wykonana z drewnianych belek ustawionych pionowo, poziomo i niekiedy skośnie, a przestrzeń między nimi wypełniono cegłami lub gliną. W przypadku zastosowania gliny, przestrzeń między belkami wypełniało się dodatkowo pionowo ustawionymi, drewnianymi palikami, a glinę mieszało się z owsem lub innym materiałem wiążącym. Takich szachulcowych budynków zachowało się niewiele, gdyż przez wiele powojennych lat nie prowadzono konserwacji ich drewnianych części. Często także źle się kojarzyły. Szachulcowe budownictwo stanowiło przez kilka wieków tradycyjny sposób budowy na Pomorzu. Zachowane nieliczne miasteczka i wsie stanowią niewątpliwą atrakcję turystyczną.

Źródła

• Hoffmann G. Zarys szkolnictwa i środowiska Rakoniewickiego. Grodzisk Wlkp. 2005. ISBN 83-60114-05-6
• Przegląd Uniwersytecki nr 4-6, 2004, (141-143) ISSN 1427-4736